فرهنگ مردم تایلند آمیزهای از فرهنگ کشورهای هند، چین، کامبوج و دیگر کشورها آسیای جنوبشرقی است. همانند بسیاری از کشورهای آسیایی، احترام گذاشتن به اجداد و نیاکان، یک بخش اصلی و ضروری از تمرینهای روحانی مردم تایلند می باشد. تایلندیها بسیار مهماننواز و بخشنده، نرمخو و صلحجو هستند و سلسله مراتب اجتماعی برای آنها بسیار مهم است. بزرگترها نقش مهمی در تصمیم گیریها و مراسم خانوادگی دارند. حریمهای خانوادگی، روابط افراد و آزادایهای جنسی در تایلند و برخی دیگر از کشورهای منطقه، به خصوص در شهرهای تایلند، با تعالیم اسلام و سنتهای ایران، بسیار متفاوت است.
سبک احوالپرسی سنتی تایلندیها، وای نام دارد و معمولاً به این ترتیب است که ابتدا فرد کوچکتر دست میدهد؛ نوک انگشتان را روی سر میگذارد و خم میشود تا صورتش با دستهایش مماس شود. بعد خطاب به خانمها عبارت ((ساوات- دی کا)) و خطاب به آقایان، عبارت ((ساوات- دی کراپ)) به معنای سلام را ادا میکند؛ سپس بزرگترها به همین شیوه پاسخ آنها را میدهند. بچهها نیز هنگام رفتن به مدرسه و بازگشت به منزل، به همین شیوه به والدین خود ادای احترام میکنند. به طور کلی، این نوع احوالپرسی، نشانه احترام و تکریم فرد به دیگران است.
در تایلند، کامل شدن تحصیلات شخص برای ازدواج، امری ضروری است و اگر فرد، پس از اتمام تحصیلاتش تمایل به ازدواج با فردی داشت، ابتدا باید با خانواده نامزد خود آشنا شود و سپس از خانواده خود بخواهد که خواستگاری او بروند. اگر هر دو خانواده موافقت کنند، ازدواج انجام میشود. داماد مبلغی را به عنوان پاداش بزرگ کردن عروس (شیربها) به پدر و مادر او میپردازد. صورتی، رنگ سنتی لباس عروس است و داماد نیز کت و شلوار سبک اروپایی یا یک ژاکت یقه پهن با شلوار میپوشد. زوجهای جوان در مناطق روستایی، غالباً با خانواده داماد زندگی میکنند و ممکن است چند نسل در یک خانه زندگی کنند. در این خانهها معمولاً بزرگترین مرد، رییس خانواده است و اعضای خانواده باید در برابر بزرگترها مطیع باشند. خانوادهها معمولاً دو یا سه فرزند دارند و همه افراد خانواده در یک مزرعه کار میکنند. کوچکترین دختر خانواده، خانه والدین را به ارث میبرد و در عوض، او و همسرش باید از پدر و مادرشان در دوران پیری نگهداری کنند.




